خسته شدم می خواهم در آغوش گرمت آرام گیرم.خسته شدم بس که از سرما لرزیدم...
بس که این کوره راه ترس آور زندگی را هراسان پیمودم زخم پاهایم به من میخندد...
خسته شدم بس که تنها دویدم...
اشک گونه هایم را پاک کن و بر پیشانیم بوسه بزن...
می خواهم با تو گریه کنم ...
خسته شدم بس که...
تنها گریه کردم...
می خواهم دستهایم را به گردنت بیاویزم و شانه هایت را ببوسم...
خسته شدم بس که تنها ایستادم

هر صدا و هر سکوتی،اونو یاد من میاره
میشکنه بغض ترانه،غم رو گونه هام میباره
از همون نگاه اول،آرزوی آخرم شد
حس خوب داشتن اون،عاشقونه باورم شد
دلمو از قلم انداخت،اونکه صاحب دلم بود
منو دوس داشت ولی انگار،اندازش یه ذره کم بود
از همون نگاه اول،آرزوی آخرم شد
حس خوب داشتن اون،عاشقونه باورم شد

به خاطر روی زیبای تو بود
که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند
به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود
که دست هیچ کس را در هم نفشردم
به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود
که حرفهای هیچ کس را باورنداشتم
به خاطر دل پاک تو بود
که پاکی باران را درک نکردم
به خاطر عشق بی ریای تو بود
که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم
به خاطر صدای دلنشین تو بود
که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست
و به خاطر خود تو بود
فقط به خاطر تو

ساده می گویم عزیزم دل بریدن ساده نیست
چشمهای مهربانت را ندیدن ساده نیست

از زمان رفتنت خورشید را گم کرده ام
ناله های ابر را هر شب شنیدن ساده نیست

افتاده اگر به خاک دیدی از شاخه جدا شقایقی را
یا در دل موج سهمناگین توفان بشکسته قایقی را
ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور
ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور

در صبح بهار جای شبنم در گونه گل تگرگ دیدی
یا صید به خون کشیده ای افتاده به دام مرگ دیدی
ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور
ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور

چون من به نگاه دلفریبی گر عاشق و بی قرار گشتی
در دشت جنون بی ترانه سرگشته تر از غبار گشتی
یا پیر شدی چو من دریغا از آینه شرمسار گشتی
یا پیر شدی چو من دریغا از آینه شرمسار گشتی
گفتی که همیشه یاد من باش من یاد تو بوده ام همیشه
من هر غزل و ترانه ام را بهر تو سروده ام همیشه
هر صبح پس از نیایش من از ته دل دعات کردم
در قصر بلور آسمونها فریاد زنان صدات کردم
ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور

.................................................................................................

نقشه

یافتم تورا،

در گنگ ترین گوشه ی این زندگی؛میان( نیلوفر ومرداب ).

هنگامی یافتم ،که ازتو ،گریزی نبود و چاره ای،

جز به تو اندیشیدن.

.............................................................

شوق پرواز

مرا رخصت بده ای آشنا، تا لحظه آخر

میان حلقه ی عشاق،من عاشق ترین باشم

مرا رخصت بده تا شعر پروازم،

سکوت ای قفس را بشکند حتی

اگر دراین قفس،پربسته،پشت میله های آهنین باشم

چه میگویی؟چه میپرسی؟

مرا در بند وزندان هم

هوای رستن ومیل گریزوشوق پروازاست

به دل صدگونه امید وبه لب صد پرده آواز است

نمیدانی،

نمیدانی اسارت چیست!برای لاله های تشنه رنج تشنه ماندن چیست!

ویا ازچیست این بغض ترک خورده...!؟

کسی ای کاش می دانست...!

.........................................................

سلام.میدانم قرار نبود هرگاه هجوم تلخ تنهایی بر سرم آوار شد برایت بنویسم.

تورفته ای وقرارمان این بود دل من نگیرد تو رفته ای وقرارمان این بود هیچ اشکی برای نبودنت نریزم وبالبخند یادت کنم...

تو رفته ای وقرارمان این بود بعداز تو دستم را از دست تنهایی بیرون بکشم.تو رفته ای وقرارمان این بود جای نامه هایی که دیگربه هیچ کجای دنیا پست نخواهد شد حرفهایم را برای کسی بگویم که از جنس توست.

اما نمیدانم از چه باز هوای دلم که ابری میشود بی هوا هوایت را میکنم وهیچ گوشی برای شنیدنم نیست.

ازمن دلگیر نباش...که هیچ گاه به عهدمان وفا نکردم.میدانم وفا نکردم.نه به احساس خودم نه به عهدی که باتو بستم ونه به ایمان به خدایم پایم لرزید...

مقابل تمام آرزوهای ریز ودرشتم زانو زدم...نشستم" دستم را دراز کردم

اما نمیرسد...به هیچ کجای این دنیا نمیرسد.

پیش تر که دلم می لغزید بهانه ها بسیار بودند تا صدایم را به گوش خدا برسانند صدای ساز _مشتی نیاز_اناری شکسته...

بعد دلم آرام  میگرفت.برمیخواستم وقدمهایم محکم تر از پیش بود.

حس میکنم آنقدر کمرنگ شده ام که دیده نمیشوم گاهی.نه آنکه شفاف شده باشم نه...گم شده ام میان هیاهوی این زندگی.

دلی برایم تنگ نیست _چشمی نگرانم نیست...

راحت می گذرند- راحت میشکنند –راحت میروند...میروند

"اشتباه از من بود که به تو دلبستم"

تو به من خندیدی ونمیدانستی من به چه دلهره از باغچه همسایه

سیب را دزدیدم.باغبان ازپی من تند دوید سیب را دست تو دید

غضب آلود به من کرد نگاه.سیب دندان زده از دست توافتاد به خاک

.........................................

شبیه شمع که خیلی نجیب میسوزد

دلم برای تو گاهی عجیب میسوزد

دلم برای دل ساده ام که دوباره خواهد خورد

دوباره مثل همیشه فریب میسوزد

نشسته ای به امید که؟گر بگیرای عشق

همیشه آتش تو بی لهیب میسوزد

تواشتباه نکردی گناه آدم بود

اگرهنوز بشر پای سیب میسوزد

من آشنای تو بودم ولی ندانستم