افتاده اگر به خاک دیدی از شاخه جدا شقایقی را
یا در دل موج سهمناگین توفان بشکسته قایقی را
ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور
ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور

در صبح بهار جای شبنم در گونه گل تگرگ دیدی
یا صید به خون کشیده ای افتاده به دام مرگ دیدی
ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور
ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور

چون من به نگاه دلفریبی گر عاشق و بی قرار گشتی
در دشت جنون بی ترانه سرگشته تر از غبار گشتی
یا پیر شدی چو من دریغا از آینه شرمسار گشتی
یا پیر شدی چو من دریغا از آینه شرمسار گشتی
گفتی که همیشه یاد من باش من یاد تو بوده ام همیشه
من هر غزل و ترانه ام را بهر تو سروده ام همیشه
هر صبح پس از نیایش من از ته دل دعات کردم
در قصر بلور آسمونها فریاد زنان صدات کردم
ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور

.................................................................................................

نقشه

یافتم تورا،

در گنگ ترین گوشه ی این زندگی؛میان( نیلوفر ومرداب ).

هنگامی یافتم ،که ازتو ،گریزی نبود و چاره ای،

جز به تو اندیشیدن.

.............................................................

شوق پرواز

مرا رخصت بده ای آشنا، تا لحظه آخر

میان حلقه ی عشاق،من عاشق ترین باشم

مرا رخصت بده تا شعر پروازم،

سکوت ای قفس را بشکند حتی

اگر دراین قفس،پربسته،پشت میله های آهنین باشم

چه میگویی؟چه میپرسی؟

مرا در بند وزندان هم

هوای رستن ومیل گریزوشوق پروازاست

به دل صدگونه امید وبه لب صد پرده آواز است

نمیدانی،

نمیدانی اسارت چیست!برای لاله های تشنه رنج تشنه ماندن چیست!

ویا ازچیست این بغض ترک خورده...!؟

کسی ای کاش می دانست...!

.........................................................